เขย่ากล่องรัก~ควักหัวใจนายจอมเหวี่ยง!! - นิยาย เขย่ากล่องรัก~ควักหัวใจนายจอมเหวี่ยง!! : Dek-D.com - Writer
×

    เขย่ากล่องรัก~ควักหัวใจนายจอมเหวี่ยง!!

    เมื่อผู้ชายอย่างเขาต้องมาเจอยัยป่วนอย่างหล่อนจะเกิดอะไรขึ้น!!!

    ผู้เข้าชมรวม

    157

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    2

    ผู้เข้าชมรวม


    157

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    จำนวนตอน :  3 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  1 ธ.ค. 53 / 12:19 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    บทนำ
     
               กระดาษขนาดเอสี่หนึ่งแผ่นวางอยู่บนโต๊ะ ผมค้นแสต็ปเปิ้ลในลิ้นชักออกมา ก่อนจะหยิบกระดาษแผ่นนั้นแล้วเดินออกไปจากห้องชมรม  ชมรมฟรีเซอฟซึ่งมีสมาชิกทั้งหมดยี่สิบเอ็ดคน ชมรมของเราไม่มีนโยบายรับสมาชิกเพิ่ม เนื่องจากน้ำมันแพง เศรษฐ์กิจย่ำแย่ ที่จริงแล้ว ผมว่ามันก็ไม่เห็นจะเกี่ยวกันตรงไหน แต่เพราะมันเป็นคำที่หลุดมาจากไอ้โอ (ประธานชมรม) จึงไม่มีใครกล้าคัดค้านซักคน รวมทั้งตัวผมด้วย...
               ผมถือแผ่นประกาศจากทางชมรม มันเป็นกิจกรรมที่ทางสมาชิกเห็นว่าควรจัดขึ้น ซึ่งคนที่มีหน้าที่แปะกระดาษแผ่นนี้ที่บอร์ดหน้าห้องก็คือผม เพราะทุกคนกลับกันหมดแล้ว
               ฟิ้ว~
              ลมมรณะพัดกระดาษนั่นปลิวว่อนหลุดมือผมไป  ผมเอื้อมมือหมายจะคว้ากระดาษนั่นไว้ แต่ก็ไม่ถึง... มันปลิวตกลงไปข้างล่าง หน้าอาคารที่ผมกำลังยืนอยู่
             ให้ตายเถอะ! ผมต้องเดินลงไปเก็บเจ้ากระดาษนั่นข้างล่างแล้วต้องวกกลับขึ้นมาใหม่อีกครั้ง
             ผมเดินลวงกระเป๋ากางเกงพร้อมก้าวลงขั้นบันไดทีละขั้นอย่างใจเย็นสุดๆ
             เฮ้อ~ แล้วป่านนี้ไอ้กระดาษนรกนั่นจะไปถึงไหนแล้วเนี่ย
             ที่หน้าอาคาร ผมเจอผู้หญิงผมสีดำสนิท ปลายผมหยิกม้วนเป็นลอนยาวถึงกลางหลัง เธอใส่ชุดนักเรียนของ S school ชายเสื้อปล่อยหลุดหลุ่ย สะพายกระเป๋าข้างสีดำ เท้านั้นสวมด้วยรองเท้าผ้าใบสีขาวเธอยืนหันหลังให้ผม และที่สำคัญในมือของเธอคือแผ่นประกาศที่ผมกำลังตามหา!
             คิดว่าพวกผู้หญิงไม่มีปัญหาแฟนรึไง!
             ผมชะงักเท้าที่กำลังจะก้าวเข้าไปหาเธอแทบทันที ยัยนั่นว่าไงนะ!!
             ฮึ พวกนาย..ก็ดีแต่เก๊กหน้าหล่อไปวันๆ ไม่เห็นจะสร้างประโยชน์ให้สังคมเลยซักนิด... พวกขยะโลก!
             มะ..เมื่อกี้ ผมได้ยินไม่ผิดใช่มั้ย ยังมีคนที่ไม่ชอบฟรีเซอฟแฝงตัวอยู่ในโรงเรียนนี้ด้วยเรอะ!!
             ไร้สาระ
             พูดจบ ยัยนั่นก็ขย้ำกระดาษเป็นก้อน ก่อนจะขวางมันทิ้งมันลอยละล่องมาตกตรงปลายเท้าของผม ที่ยืนมองเธอทางด้านหลังโดยที่เจ้าตัวไม่รู้ตัว แล้วเธอจะเดินเชิดๆออกไปจากตรงนั้น
            เฮ้ย! ยัยบ้านี่!
            ผมกัดฟันกรอด กำมือแน่น มองไปยังร่างบางที่เคลื่อนตัวออกไปจากหน้าอาคารอย่างแค้นสุดๆ ก่อนจะหยิบไอ้กระดาษนั่นขึ้นมาแล้วคี่มันออก
           ชมรมฟรีเซอฟ!
           ให้ตายเถอะ! ยัยบ้านั่นทำกระดาษยับไม่เป็นรูป มันมีแค่แผ่นเดียวนะ!! ไม่ได้บันทึกไว้ด้วย!! ผมยืนกุมขมับอย่างกลุ้มจัด
           โธ่โว้ยยย!!
           ผมขว้างกระนั่นทิ้ง ถ้าเป็นไปได้ก็อยากจะขวางใส่หน้ายัยนั่นล่ะ!!  โอ๊ย!! นี่ผมต้องกลับไปพิมพ์ใหม่อีกแล้วเรอะ!!  ยัยบ้าเอ๊ย!! ผมต้องสั่งสอนยัยนั่นให้รู้สำนึก!!!
          จำไว้!!! เราได้เจอกันแน่!!!

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น